![]()
З выпадкова падслуханага і падгледжанага. Па дарожцы пад аблыселымі на лістападаўскім ветры дрэвамі ідзе пара. Сталага веку мужчыны — адзін, з застылым позіркам, тонкім кіёчкам пастуквае перад сабой па асфальце, другі прытрымлівае спадарожніка пад локаць і расказвае, нібы ў фільме «Амелі», пра ўсё, што адбываецца навокал:— Віно нехта разбіў. Крыварукі… Якое? Ды не ведаю, чарніла нейкае. А вунь там, пад плотам, двое ляжаць у гурбе лісця і грэюцца, нахабнікі. У сэнсе — ці голыя ляжаць? Натуральна, што голыя. Гэта ж каты. А ты пра каго падумаў?***На ходніках каля гарадскога рынка ляжыць пабіты дзясятак яек, які ніхто не спяшаецца прыбіраць. Такую карціну апошнім часам бачу ўсё часцей. Найбольш нечакана выглядаў растоўчаны трохлітровік з квашанай капустай, расол з якога сцякаў па прыступках станцыі метро. І штораз у такіх выпадках прыгадваю словы заслаўскай дворнічыхі, якая тлумачыла жыхару аднаго з шматкватэрных дамоў, чаму так доўга не прыбіраецца раскіданае ветрам смецце:— Дворнікаў паскарачалі, я адна працую цяпер на тры дамы.